مورایس بردن یحیی را به شما یاد می دهد

سپاهان که در جام حذفی به سختی مقابل پرسپولیس شکست خورده بود، این بار روی تدابیر مورایس و درس گرفتن از اشتباهات جام حذفی، توانست پرسپولیس را در یک بازی برتر در تهران شکست دهد.

به گزارش ایسنا، بازی پرسپولیس و سپاهان در هفته بیست و سوم لیگ برتر ایران یکی از چند دیدار مهم و پراهمیت در مسیر قهرمانی بود و دو تیم صدرنشین برای زنده نگه داشتن امید یا افزایش شانس قهرمانی خود وارد زمین شدند که این بار مورایس دست برتر را نسبت به یحیی گل‌محمدی داشت و توانست شکست و حذف تیمش در جام حذفی را با برتری یک بر صفر مقابل پرسپولیس جبران کند.

نوریس باقری، مربی فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا، به تحلیل تدابیر فنی مورایس و گل‌محمدی در این بازی پرداخت که نشان از تغییرات در تاکتیک این دو تیم نسبت به بازی جام حذفی داشت و این بار مورایس مزد تفکرات درست خود را گرفت.

در ادامه تحلیل فنی این دیدار را که توسط نوریس باقری انجام شده است می‌خوانید:

پرسپولیس طبق روال بازی‌های گذشته با آرایش ۲-۴-۴ وارد بازی شد. در طرف مقابل تیم سپاهان با آرایش اولیه ۲-۲-۲-۴ بازی کرد که فکر می‌کنم برای اولین بار در فصل جاری بود. با توجه به بازی دو تیم در جام حذفی، فکر می‌کنم تدبیر خوبی بود که در ادامه به این مطلب می‌پردازیم.

با توجه به بازی جام حذفی که ریگی تک محور بازی‌سازی سپاهان بود، تصمیم گرفته شد سپاهان با دو هافبک دفاعی، بازی‌سازی از عقب را انجام دهد که محمدی و ریگی وظایف خود را به نحو احسن انجام دادند. جلوی این دو، نورافکن و کریمی دو هافبکی بودند که وظیفه داشتند در نیم‌فضا و فضاهای بین خطوط جای‌گیری کنند و موج حمله سپاهان را به شکل متفاوتی پیش ببرند.

وقتی بازی‌سازی از عقب با دو هافبک دفاعی شکل می‌گرفت، کنترل و نبض بازی در اختیار سپاهان قرار گرفت. در مواقعی از بازی دیدیم که علی‌محمدی بین دو مدافع وسط جای‌گیری می کرد و بازی‌سازی را به نحو دیگری انجام می‌داد. هدفشان رساندن توپ به نورافکن و کریمی بود که یک خط بالاتر در جاهای مناسب جای‌گیری کرده بودند.

در نیمه اول شاهد بودیم که زکی‌پور اجازه نفوذ زیادی داشت و کاملا بالا جای‌گیری می‌کرد و از طرف دیگر رضاییان اجازه نفوذ نداشت چون ترابی و امیری سمت چپ پرسپولیس بودند و برخلاف بازی جام حذفی که پشت سر رامین فضای نفوذ پرسپولیس بود، این بار رضاییان وظیفه نفوذ کمتری داشت اما بنا بر شرایط بازی رضاییان باز هم نفوذهای زیادی انجام می‌داد.

سپاهان با توجه به حفظ برتری عددی در کانال مرکزی با چهار بازیکن، کار را برای پرسپولیس سخت کرده بود و هافبک‌های چپ و راست پرسپولیس برای گرفتن راه نفوذ سپاهان از میانه میدان، جمع‌تر بازی می‌کرند و در این مواقع بازیکنان سپاهان با پاس‌های قطری، موقعیت ارسال را برای زکی پور ایجاد می‌کردند موقعیت‌های خوبی از این طریق خلق کردند. همچنین نورافکن یکی دو بار بین خطوط و نیم فضا صاحب توپ شد که منجر به خلق خطر برای تیم سپاهان شد.

زمانی که پرسپولیس قصد داشت با بیرانوند بازی‌سازی کند، دو مهاجم سپاهان روی دست مدافعان وسط پرسپولیس می‌آمدند که توپ دریافت نکنند وظیفه نورافکن و کریمی در این بازی بازی یک به یک با کمال کامیابی‌نیا و میلاد سرلک بود. در این صورت بیرانوند پاس بلند می‌داد یا برای مدافعان کناری توپ می‌داد یا پاس‌های طولی به مرکز می‌داد که تحت فشار و پرس شدید هافبک‌های سپاهان، توپ دفع می‌شد یا سپاهان توپ را تبدیل به یک حمله سریع می‌کرد. در مواقعی هم که پاس بلند می‌دادند، دانشگر و جونیور وظایف خود را به نحو احسن انجام دادند. سپاهان در نیمه اول کنترل بازی را به خوبی در اختیار گرفته بود.

پرسپولیس روی ارسال از کناره‌ها می‌توانست توسط جونیور گل بخورد یا روی چند مورد در کناره‌های زمین ضعیف ظاهر شد. پاشنه آشیل پرسولیس در چند بازی گذشته دریافت گل از روی ارسال از جناحین بوده است. از بازی فولاد، سپاهان، تراکتور و در بازی اخیر با سپاهان، این تیم روی سانتر از کناره‌ها انوع و اقسام گل‌ها را می‌خورد. این گل‌ها روی تیر یک، نقطه کور یا مثل بازی تراکتور روی ارسال زودهنگام و ضربه سر به ثمر رسیده است.

علت این گل خوردن‌ها مربوط به این است که بازیکن پرسپولیس روی بازیکن ارسال کننده فشار شدید وارد نمی‌کند و زاویه ارسال را مختل نمی‌کند. درست است که بازیکنان پرسپولیس معمولا دریبل نمی‌خورند اما به خاطر فاصله‌ای که با بازیکن ارسال کننده دارند، این ارسال‌ها منجر به خطر روی دروازه پرسپولیس می‌شود.

از طرفی پرسپولیس روی ۱۸ قدم استقرار و سازماندهی خوبی ندارد. کما اینکه در این بازی روی این اتفاق گل خورد. زمانی که سانتر انجام شد، برتری عددی ۷ بر ۳ به سود پرسپولیس بود اما به خاطر سازماندهی بد و دفع توپ ناقص در پشت محوطه جریمه، سپاهان به گل رسید.

جالب اینکه مشابه همین اتفاق دقیقه ۲۵ و دقیقه ۶۷ هم رخ داده بود. دقیقا ارسال و دفع اشتباه و عدم جمع کردن توپ دوم و ضربه هافبک‌های سپاهان را شاهد بودیم که پشت محوطه جریمه جای ‌گیری کرده بودند.

سپاهان آرامش خوبی در این بازی داشت. با اینکه سپاهان در نیمه دوم یک بازیکن بیشتر داشت خیلی با حوصله بازی می کرد. روی دستورات تاکتیکی که از طرف مربی تعیین شده بود بازی کردند و فکر می کنم این آرامش از طرف مربی به تیم انتقال داده می‌شود. روی صحنه‌ای هم که به گل رسیدند آرامش دو بازیکن قابل تحسین بود. توپ اولیه را کریمی نزد و به مغانلو داد و او به عنوان یک مهاجم که ضربه نهایی را باید بزند، یک پاس به عقب داد و ضربه نهایی کریمی وارد دروازه شد. از طرفی در این بازی تدابیری تاکتیکی مورایس خیلی خوب بود اما به نظرم پرسپولیسی‌ها از لحاظ انفرادی بازی خوبی انجام ندادند.

چون پرسپولیس در خانه مقابل تماشاگرانی بازی می‌کرد که بعد از مدت‌ها طبقه اول ورزشگاه را پر کرده بودند، به نظر تحت استرس بود و به نظر بازی خوبی انجان نداد. نیمه اول یحیی اولین تغییر را انجام داد و جای عمری و عالیشاه را عوض کرد تا عمری جلوی زکی پور را بگیرد. عمری در کار دفاعی بهتر است و از طرفی عالیشاه پشت مهاجم بود و یک خط عقب‌تر از پریرا بازی کرد تا برتری عددی حریف را به بالانس برساند. اگر چه باز هم ناموفق بودند.

در کل در یک بازی که حکم فینال را داشت و می‌توانست سرنوشت قهرمانی را تعیین کند، اخراج پریرا در نیمه اول پرسپولیس را تحت تاثیر قرار داد چرا که حریف روز خوبی نداشت و تدبیری خوبی هم از سوی پرسپولیس انجام نشد و نفراتش بهتر بازی کردند و این اخراج در نتیجه نهایی تاثیرگذار بود.

در نیمه دوم از دقایق ۶۵ تا ۸۰ کانال سمت راست سپاهان و چپ پرسپولیس با ورود آریا یوسفی دوباره فعال‌تر شد و فضای خوبی را در سمت راست خود ایجاد می کردند و حملات متعددی را از کانال راست انجام دادند و از این فضاهای به وجود آمده نهایت استفاده را انجام دادند.

در کل پرسپولیس به خاطر نبود یکی، دو تن از مهره‌های اصلی خود در شرایط خوبی نبود. از طرفی مصدومیت پورعلی‌گنجی در دقیقه ۲۵ ساختار این تیم را به هم ریخت و در ترکیب اولیه بالانس خوبی نبود. خیلی از بازیکنان هجومی در این تیم بودند. از طرفی سپاهان تعادل بهتری در انتخاب اولیه ترکیب تیمی داشت و هم بازیکنان تکنیکی و رو به جلو و هم هافبک‌های جنگنده و دفاعی داشت.

انتهای پیام